Plastik atıkların çevresel etkisi ve elden çıkarılmasıyla ilişkili gelişmiş yük hakkında artan farkındalık ile, mümkün olan her yerde bakire plastik yerine geri dönüştürülmüş kullanma dürtüsü vardır. Birçok laboratuvar sarf malzemesi plastikten yapıldığından, bu, laboratuvarda geri dönüştürülmüş plastiklere geçmenin mümkün olup olmadığı ve eğer öyleyse ne kadar uygun olup olmadığı sorusunu gündeme getirir.
Bilim adamları, tüpler dahil olmak üzere laboratuvar içinde ve çevresinde çok çeşitli ürünlerde plastik sarf malzemeleri kullanır (Criyovyal tüpler,PCR tüpleri,Santrifüj tüpleri), Mikroplakalar (kültür plakaları,24,48,96 derin kuyu tabağı, PCR Paltları), pipet ipuçları(Otomatik veya evrensel ipuçları), petri yemekleri,Reaktif şişeleri,ve daha fazlası. Doğru ve güvenilir sonuçlar elde etmek için, sarf malzemelerinde kullanılan malzemelerin kalite, tutarlılık ve saflık söz konusu olduğunda en yüksek standartlarda olması gerekir. Standart altı materyallerin kullanılmasının sonuçları şiddetli olabilir: bir deneyden alınan veriler veya bir dizi deney, sadece bir sarf malzemesi başarısızlığı veya kontaminasyona neden olarak değersiz hale gelebilir. Peki, geri dönüştürülmüş plastikleri kullanarak bu yüksek standartlara ulaşmak mümkün mü? Bu soruyu cevaplamak için önce bunun nasıl yapıldığını anlamamız gerekir.
Plastikler nasıl geri dönüştürülür?
Dünya çapında, plastiklerin geri dönüşümü, plastik atıkların küresel çevre üzerindeki etkisi konusunda artan farkındalığın artmasıyla büyüyen bir endüstridir. Bununla birlikte, farklı ülkelerde çalışan geri dönüşüm şemalarında hem ölçek hem de yürütme açısından büyük farklılıklar vardır. Örneğin Almanya'da, üreticilerin plastiği ürünlerinde geri dönüştürme maliyetine doğru ödediği Green Point şeması 1990 gibi erken bir tarihte uygulandı ve o zamandan beri Avrupa'nın diğer bölgelerine genişledi. Bununla birlikte, birçok ülkede plastik geri dönüşüm ölçeği, kısmen etkili geri dönüşümle ilişkili birçok zorluk nedeniyle daha küçüktür.
Plastik geri dönüşümdeki en önemli zorluk, plastiklerin, örneğin camdan çok daha kimyasal olarak çeşitli bir malzeme grubu olmasıdır. Bu, yararlı bir geri dönüştürülmüş malzeme elde etmek için plastik atıkların kategorilere ayrılması gerektiği anlamına gelir. Farklı ülkelerin ve bölgelerin geri dönüştürülebilir atıkları kategorize etmek için kendi standart sistemleri vardır, ancak birçoğu plastikler için aynı sınıflandırmaya sahiptir:
- Polietilen Tereftalat (PET)
- Yüksek yoğunluklu polietilen (HDPE)
- Polivinil klorür (PVC)
- Düşük yoğunluklu polietilen (LDPE)
- Polipropilen (PP)
- Polistiren (PS)
- Diğer
Bu farklı kategorilerin geri dönüşümü kolaylığı arasında büyük farklılıklar vardır. Örneğin, grup 1 ve 2'nin geri dönüştürülmesi nispeten kolaydır, 'diğer' kategorisi (grup 7) genellikle geri dönüştürülmez5. Grup numarasından bağımsız olarak, geri dönüştürülmüş plastikler bakire meslektaşlarından önemli ölçüde farklı olabilir veya saflık ve mekanik özellikler. Bunun nedeni, temizlik ve sıralama sonrasında bile, farklı plastik türlerinden veya malzemelerin daha önceki kullanımıyla ilgili maddelerden safsızlıkların kalmasıdır. Bu nedenle, çoğu plastik (camın aksine) sadece bir kez geri dönüştürülür ve geri dönüştürülmüş malzemelerin bakire meslektaşlarından farklı uygulamaları vardır.
Geri dönüştürülmüş plastiklerden hangi ürünler yapılabilir?
Laboratuvar kullanıcıları için soru şudur: Laboratuvar sarf malzemeleri ne olacak? Geri dönüştürülmüş malzemelerden laboratuvar sınıfı plastikler üretme olasılıkları var mı? Bunu belirlemek için, kullanıcıların laboratuvar sarf malzemelerinden beklediği özelliklere ve standart dışı malzemelerin kullanılmasının sonuçlarına yakından bakmak gerekir.
Bu özelliklerin en önemlisi saflıktır. Laboratuar sarf malzemeleri için kullanılan plastikteki safsızlıkların, polimerden ve bir numuneye sızabileceği için en aza indirilmesi esastır. Bu sözde sızıntılar, örneğin canlı hücrelerin kültürleri üzerinde oldukça öngörülemeyen bir dizi etkiye sahip olabilirken, aynı zamanda analitik teknikleri de etkileyebilir. Bu nedenle, laboratuvar sarf malzemeleri üreticileri her zaman minimum katkı maddeleri olan malzemeler seçerler.
Geri dönüştürülmüş plastikler söz konusu olduğunda, üreticilerin malzemelerinin kesin kökenini ve dolayısıyla mevcut olabilecek kirleticileri belirlemeleri imkansızdır. Ve üreticiler geri dönüşüm süreci sırasında plastikleri arındırmak için çok çaba sarf etseler de, geri dönüştürülmüş malzemenin saflığı Virgin plastiklerinden çok daha düşüktür. Bu nedenle, geri dönüştürülmüş plastikler, kullanımı düşük miktarda sızıntı edilebilirden etkilenmeyen ürünler için çok uygundur. Örnekler arasında evlerin ve yolların inşası için malzemeler (HDPE), giysiler (PET) ve ambalaj için yastıklama malzemeleri (PS)
Bununla birlikte, laboratuvar sarf malzemeleri ve birçok gıda temaslı malzeme gibi diğer hassas uygulamalar için, mevcut geri dönüşüm işlemlerinin saflık seviyeleri laboratuvarda güvenilir, tekrarlanabilir sonuçları garanti etmek için yeterli değildir. Ek olarak, laboratuvar sarf malzemelerinin çoğu uygulamasında yüksek optik netlik ve tutarlı mekanik özellikler esastır ve geri dönüştürülmüş plastikler kullanılırken bu talepler de karşılanmaz. Bu nedenle, bu materyallerin kullanılması araştırmada yanlış pozitiflere veya negatiflere, adli araştırmalarda hatalara ve yanlış tıbbi teşhislere yol açabilir.
Çözüm
Plastik geri dönüşüm, plastik atıkları azaltarak çevre üzerinde olumlu ve kalıcı bir etkiye sahip olacak dünya çapında yerleşik ve büyüyen bir trenddir. Laboratuar ortamında, geri dönüştürülmüş plastik saflığa bağlı olmayan uygulamalarda, örneğin ambalajlamada kullanılabilir. Bununla birlikte, laboratuvar sarf malzemeleri için saflık ve tutarlılık açısından gereksinimler, mevcut geri dönüşüm uygulamaları tarafından karşılanamaz ve bu nedenle bu öğelerin hala bakire plastiklerden yapılması gerekmektedir.
Gönderme Zamanı: 29 Ocak-2023