เหตุใดวัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการจึงไม่ทำจากวัสดุรีไซเคิล

ด้วยความตระหนักรู้ที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของขยะพลาสติกและภาระที่เพิ่มขึ้นที่เกี่ยวข้องกับการกำจัดขยะ จึงมีการขับเคลื่อนให้ใช้พลาสติกรีไซเคิลแทนพลาสติกบริสุทธิ์ในทุกที่ที่เป็นไปได้ เนื่องจากวัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการจำนวนมากทำจากพลาสติก จึงทำให้เกิดคำถามว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่จะเปลี่ยนไปใช้พลาสติกรีไซเคิลในห้องปฏิบัติการ และหากทำได้ จะเป็นไปได้เพียงใด

นักวิทยาศาสตร์ใช้วัสดุสิ้นเปลืองที่เป็นพลาสติกในผลิตภัณฑ์หลายประเภททั้งในและรอบๆ ห้องปฏิบัติการ รวมถึงหลอด (หลอดไครโอเวียล,หลอดพีซีอาร์,หลอดหมุนเหวี่ยง), ไมโครเพลท (แผ่นเพาะเลี้ยง,จานหลุมลึก 24,48,96, พาเลท PCR), เคล็ดลับปิเปต(ทิปอัตโนมัติหรือทิปสากล), จานเพาะเชื้อ,ขวดรีเอเจนต์,และอีกมากมาย เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แม่นยำและเชื่อถือได้ วัสดุที่ใช้ในวัสดุสิ้นเปลืองจะต้องมีมาตรฐานสูงสุดในด้านคุณภาพ ความสม่ำเสมอ และความบริสุทธิ์ ผลที่ตามมาของการใช้วัสดุที่ไม่ได้มาตรฐานอาจมีความรุนแรง: ข้อมูลจากการทดลองทั้งหมดหรือชุดการทดลอง อาจไร้ค่าหากวัสดุสิ้นเปลืองเพียงชิ้นเดียวล้มเหลวหรือทำให้เกิดการปนเปื้อน เป็นไปได้หรือไม่ที่จะบรรลุมาตรฐานระดับสูงเหล่านี้โดยใช้พลาสติกรีไซเคิล เพื่อตอบคำถามนี้ เราต้องเข้าใจก่อนว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร

พลาสติกรีไซเคิลได้อย่างไร?

การรีไซเคิลพลาสติกทั่วโลกเป็นอุตสาหกรรมที่กำลังเติบโต โดยได้แรงหนุนจากการตระหนักรู้ที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบที่ขยะพลาสติกมีต่อสิ่งแวดล้อมโลก อย่างไรก็ตาม แผนการรีไซเคิลที่ดำเนินการในประเทศต่างๆ มีความหลากหลายมาก ทั้งในแง่ของขนาดและการดำเนินการ ตัวอย่างเช่น ในประเทศเยอรมนี โครงการ Green Point ซึ่งผู้ผลิตต้องเสียค่าใช้จ่ายในการรีไซเคิลพลาสติกในผลิตภัณฑ์ของตนนั้น ได้ถูกนำมาใช้ตั้งแต่ต้นปี 1990 และตั้งแต่นั้นมาก็ได้ขยายไปยังส่วนอื่นๆ ของยุโรป อย่างไรก็ตาม ในหลายประเทศ ขนาดของการรีไซเคิลพลาสติกมีขนาดเล็กลง ส่วนหนึ่งเนื่องมาจากความท้าทายมากมายที่เกี่ยวข้องกับการรีไซเคิลที่มีประสิทธิผล

ความท้าทายหลักในการรีไซเคิลพลาสติกคือพลาสติกเป็นกลุ่มวัสดุที่มีความหลากหลายทางเคมีมากกว่าแก้ว เป็นต้น ซึ่งหมายความว่าเพื่อให้ได้วัสดุรีไซเคิลที่มีประโยชน์ ขยะพลาสติกจะต้องถูกคัดแยกเป็นหมวดหมู่ ประเทศและภูมิภาคต่างๆ มีระบบมาตรฐานของตนเองในการจำแนกประเภทขยะรีไซเคิล แต่หลายประเทศมีการจำแนกประเภทของพลาสติกที่เหมือนกัน:

1. โพลีเอทิลีนเทเรฟทาเลต (PET)
2. โพลีเอทิลีนความหนาแน่นสูง (HDPE)
3. โพลีไวนิลคลอไรด์ (พีวีซี)
4. โพลีเอทิลีนความหนาแน่นต่ำ (LDPE)
5. โพรพิลีน (PP)
6. โพลีสไตรีน (PS)
7. อื่น

ความง่ายในการรีไซเคิลประเภทต่างๆ เหล่านี้มีความแตกต่างกันมาก ตัวอย่างเช่น กลุ่มที่ 1 และ 2 ค่อนข้างง่ายต่อการรีไซเคิล ในขณะที่หมวดหมู่ 'อื่นๆ' (กลุ่ม 7) มักจะไม่รีไซเคิล5 พลาสติกรีไซเคิลอาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากพลาสติกบริสุทธิ์ในแง่ของจำนวนกลุ่มหรือความบริสุทธิ์และคุณสมบัติทางกล เหตุผลก็คือแม้หลังจากทำความสะอาดและคัดแยกแล้ว สิ่งเจือปนทั้งจากพลาสติกประเภทต่างๆ หรือจากสารที่เกี่ยวข้องกับการใช้วัสดุครั้งก่อนก็ยังคงอยู่ ดังนั้นพลาสติกส่วนใหญ่ (ไม่เหมือนกับแก้ว) จึงถูกรีไซเคิลเพียงครั้งเดียวและวัสดุรีไซเคิลมีการใช้งานที่แตกต่างจากพลาสติกบริสุทธิ์

ผลิตภัณฑ์ใดบ้างที่สามารถผลิตจากพลาสติกรีไซเคิลได้?

คำถามสำหรับผู้ใช้ห้องปฏิบัติการคือ: แล้ววัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการล่ะ? มีความเป็นไปได้ในการผลิตพลาสติกเกรดห้องปฏิบัติการจากวัสดุรีไซเคิลหรือไม่? เพื่อระบุสิ่งนี้ จำเป็นต้องพิจารณาคุณสมบัติที่ผู้ใช้คาดหวังจากวัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการและผลที่ตามมาของการใช้วัสดุที่ไม่ได้มาตรฐานอย่างใกล้ชิด

คุณสมบัติที่สำคัญที่สุดเหล่านี้คือความบริสุทธิ์ สิ่งสำคัญคือต้องลดสิ่งเจือปนในพลาสติกที่ใช้เป็นวัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการให้เหลือน้อยที่สุด เนื่องจากสามารถชะออกจากโพลีเมอร์และเข้าสู่ตัวอย่างได้ สิ่งที่เรียกว่าสารชะล้างเหล่านี้สามารถมีผลกระทบที่คาดเดาไม่ได้อย่างมาก เช่น การเพาะเลี้ยงเซลล์ที่มีชีวิต ขณะเดียวกันก็มีอิทธิพลต่อเทคนิคการวิเคราะห์ด้วย ด้วยเหตุนี้ ผู้ผลิตวัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการจึงเลือกวัสดุที่มีสารเติมแต่งน้อยที่สุดเสมอ

เมื่อพูดถึงพลาสติกรีไซเคิล เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ผลิตจะระบุแหล่งที่มาของวัสดุได้อย่างแม่นยำ รวมถึงสารปนเปื้อนที่อาจมีอยู่ แม้ว่าผู้ผลิตจะใช้ความพยายามอย่างมากในการทำให้พลาสติกบริสุทธิ์ในระหว่างกระบวนการรีไซเคิล แต่ความบริสุทธิ์ของวัสดุรีไซเคิลยังต่ำกว่าพลาสติกบริสุทธิ์มาก ด้วยเหตุนี้ พลาสติกรีไซเคิลจึงเหมาะอย่างยิ่งสำหรับผลิตภัณฑ์ที่ใช้งานไม่ได้รับผลกระทบจากการชะล้างในปริมาณน้อย ตัวอย่าง ได้แก่ วัสดุก่อสร้างบ้านและถนน (HDPE) เสื้อผ้า (PET) และวัสดุกันกระแทกสำหรับบรรจุภัณฑ์ (PS)

อย่างไรก็ตาม สำหรับวัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการ รวมถึงการใช้งานที่มีความละเอียดอ่อนอื่นๆ เช่น วัสดุที่สัมผัสกับอาหาร ระดับความบริสุทธิ์ของกระบวนการรีไซเคิลในปัจจุบันไม่เพียงพอที่จะรับประกันผลลัพธ์ที่เชื่อถือได้และทำซ้ำได้ในห้องปฏิบัติการ นอกจากนี้ ความใสของแสงสูงและคุณสมบัติทางกลที่สม่ำเสมอถือเป็นสิ่งสำคัญในการใช้งานวัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการส่วนใหญ่ และความต้องการเหล่านี้ก็ไม่เป็นที่พอใจเมื่อใช้พลาสติกรีไซเคิล ดังนั้น การใช้วัสดุเหล่านี้อาจนำไปสู่ผลบวกลวงหรือผลลบในการวิจัย ข้อผิดพลาดในการสืบสวนทางนิติเวช และการวินิจฉัยทางการแพทย์ที่ไม่ถูกต้อง

บทสรุป

การรีไซเคิลพลาสติกเป็นเทรนด์ที่ได้รับการยอมรับและเติบโตทั่วโลก ซึ่งจะส่งผลเชิงบวกและยั่งยืนต่อสิ่งแวดล้อมด้วยการลดขยะพลาสติก ในสภาพแวดล้อมของห้องปฏิบัติการ พลาสติกรีไซเคิลสามารถนำไปใช้ในการใช้งานที่ไม่ขึ้นอยู่กับความบริสุทธิ์ เช่น บรรจุภัณฑ์ อย่างไรก็ตาม แนวทางปฏิบัติในการรีไซเคิลในปัจจุบันไม่สามารถตอบสนองข้อกำหนดสำหรับวัสดุสิ้นเปลืองในห้องปฏิบัติการในแง่ของความบริสุทธิ์และความสม่ำเสมอ ดังนั้น รายการเหล่านี้จึงยังคงต้องทำจากพลาสติกบริสุทธิ์