Het laboratorium is veel meer dan een gebouw vol wetenschappelijke instrumenten; het is een plek waar geesten samenkomen om te innoveren, ontdekken en oplossingen te bedenken voor urgente problemen, zoals aangetoond tijdens de COVID-19-pandemie. Het ontwerpen van een laboratorium als een holistische werkplek die de dagelijkse behoeften van wetenschappers ondersteunt, is dus net zo belangrijk als het ontwerpen van een laboratorium met de infrastructuur om geavanceerde technologie te ondersteunen. Marilee Lloyd, senior laboratoriumarchitect bij HED, ging onlangs voor een interview met Labcompare zitten om te bespreken wat zij de nieuwe Scientific Workplace noemt, een laboratoriumontwerpframework dat zich richt op het bevorderen van samenwerking en het creëren van een ruimte waar wetenschappers graag werken.
De wetenschappelijke werkplek werkt samen
Grote wetenschappelijke innovatie zou vrijwel onmogelijk zijn zonder dat veel individuen en groepen samenwerken aan een gemeenschappelijk doel, waarbij ieder zijn eigen ideeën, expertise en middelen ter tafel brengt. Toch worden speciale laboratoriumruimtes vaak gezien als geïsoleerd en apart van de rest van een faciliteit, deels vanwege de noodzaak om zeer gevoelige experimenten te bevatten. Hoewel delen van een laboratorium in fysieke zin afgesloten kunnen zijn, betekent dat niet dat ze afgesloten moeten worden voor samenwerking. Het beschouwen van laboratoria, kantoren en andere samenwerkingsruimtes als geïntegreerde delen van hetzelfde geheel kan een grote bijdrage leveren aan de verbetering van de samenwerking. het openen van communicatie en het delen van ideeën. Een eenvoudig voorbeeld van hoe dit concept kan worden geïmplementeerd in het ontwerp van een laboratorium is de integratie van glasverbindingen tussen laboratorium- en werkruimtes, wat zorgt voor een grotere zichtbaarheid en correspondentie tussen de twee gebieden.
“We denken na over zaken als het toestaan van ruimte voor samenwerking, ook al is het binnen de laboratoriumruimte, het bieden van een kleine ruimte die het mogelijk maakt dat een whiteboard of een stuk glas tussen de werkruimte en de laboratoriumruimte beschrijfbaar is en dat vermogen tot coördineren en communiceren mogelijk maakt. ”, zei Lloyd.
Naast het brengen van samenwerkingselementen in en tussen de laboratoriumruimte, hangt het bevorderen van teamcoördinatie ook af van het centraal positioneren van samenwerkingsruimtes waar ze gemakkelijk toegankelijk zijn voor iedereen, en het groeperen van werkruimtes op een manier die collega's voldoende mogelijkheden biedt om met elkaar te communiceren. Onderdeel hiervan is het analyseren van gegevens over personeelsrelaties binnen de organisatie.
“[Het is] weten wie op onderzoeksafdelingen naast elkaar moet zitten, zodat informatie en workflows worden geoptimaliseerd”, legt Lloyd uit. “Er was een aantal jaren geleden een grote impuls voor het in kaart brengen van sociale netwerken, en dat is begrijpen wie verbonden is met en informatie nodig heeft van wie in een bepaald bedrijf. En dus begin je verbanden te leggen tussen hoe deze mensen met elkaar omgaan, hoeveel interacties ze per week, per maand, per jaar hebben. Je krijgt een idee van welke afdeling of onderzoeksgroep naast wie moet komen om de efficiëntie te maximaliseren.”
Een voorbeeld van hoe dit raamwerk door HED is geïmplementeerd is in het Integrative Bioscience Center van Wayne State University, waar ongeveer 20% van de netto oppervlakte van het centrum bestaat uit samenwerkings-, conferentie- en loungeruimtes.1 Het project legde de nadruk op interdisciplinaire betrokkenheid met een gecentraliseerde communicatieruimte. , werkruimtes gegroepeerd op ‘thema’ en gebruik van glazen wanden om de visuele verbindingen tussen afdelingen te vergroten.2 Een ander voorbeeld is het Wacker Chemical Innovation Center & Regional HQ, waar gebruik wordt gemaakt van transparant glas en grote aaneengesloten vloerplaten voor zowel open kantoor- als laboratoriumruimte promoot een ‘extravert ontwerp’ dat flexibiliteit en mogelijkheden tot samenwerking biedt.
De wetenschappelijke werkplek is flexibel
Wetenschap is dynamisch en de behoeften van laboratoria evolueren voortdurend met verbeterde methoden, nieuwe technologieën en groei binnen organisaties. De flexibiliteit om veranderingen zowel op de lange termijn als van dag tot dag te integreren is een belangrijke kwaliteit in het laboratoriumontwerp en een belangrijk onderdeel van de moderne wetenschappelijke werkplek.
Bij het plannen van groei moeten laboratoria niet alleen rekening houden met de vierkante meters die nodig zijn om nieuwe apparatuur toe te voegen, maar ook met de vraag of workflows en paden zijn geoptimaliseerd zodat nieuwe installaties geen verstoring veroorzaken. De toevoeging van meer beweegbare, verstelbare en modulaire onderdelen zorgt ook voor een zekere mate van gemak en zorgt ervoor dat nieuwe projecten en elementen soepeler kunnen worden geïntegreerd.
“Er worden flexibele en aanpasbare systemen gebruikt, zodat ze hun omgeving tot op zekere hoogte kunnen aanpassen aan hun behoeften”, aldus Lloyd. “Ze kunnen de hoogte van de werkbank veranderen. We gebruiken vaak mobiele kasten, zodat ze de kast kunnen verplaatsen zoals ze willen. Ze kunnen de hoogte van de planken aanpassen aan een nieuw apparaat.”
De wetenschappelijke werkplek is een plezierige plek om te werken
Het menselijke element van laboratoriumontwerp mag niet over het hoofd worden gezien, en de Wetenschappelijke Werkplek kan eerder worden gezien als een ervaring dan als een locatie of gebouw. De omgevingswetenschappers waar ze urenlang mee bezig zijn, kunnen een grote invloed hebben op hun welzijn en productiviteit. Waar mogelijk kunnen elementen als daglicht en uitzicht een gezondere en aangenamere werkomgeving bevorderen.
“We houden erg rekening met zaken als biofiele elementen om er zeker van te zijn dat er een verbinding is, als we dat al kunnen, met de natuur, zodat iemand kan zien, zelfs als hij of zij in het laboratorium is, bomen kan zien, de natuur kan zien, hemel,” zei Lloyd. “Dat is een van die heel belangrijke dingen waar je in wetenschappelijke omgevingen vaak niet per se aan denkt.”
Een andere overweging zijn voorzieningen, zoals ruimtes om te eten, sporten en douchen tijdens pauzes. Het verbeteren van de kwaliteit van de werkplekervaring beperkt zich niet alleen tot comfort en downtime; aspecten die het personeel helpen hun werk beter te doen, kunnen ook in aanmerking worden genomen bij het ontwerpen van laboratoria. Naast samenwerking en flexibiliteit kunnen digitale connectiviteit en mogelijkheden voor toegang op afstand activiteiten ondersteunen, variërend van data-analyse tot het monitoren van dieren tot communicatie met teamleden. Een gesprek voeren met medewerkers over wat zij nodig hebben om hun dagelijkse ervaring te verbeteren, kan helpen een holistische werkplek te creëren die de medewerkers echt ondersteunt.
“Het is een gesprek over wat voor hen cruciaal is. Wat is hun kritieke pad? Waar besteden ze de meeste tijd aan? Wat zijn die dingen die hen frustreren?” zei Lloyd.
Posttijd: 24 mei 2022