Á rannsóknarstofu eru reglulega teknar erfiðar ákvarðanir til að ákvarða hvernig best sé að framkvæma mikilvægar tilraunir og prófanir. Með tímanum hafa pípettuábendingar aðlagað sig til að henta rannsóknarstofum um allan heim og veita verkfærin svo tæknimenn og vísindamenn hafi getu til að gera mikilvægar rannsóknir. Þetta á sérstaklega við þar sem COVID-19 heldur áfram að breiðast út um Bandaríkin. Sóttvarnar- og veirufræðingar vinna allan sólarhringinn við að finna meðferð við veirunni. Síaðir pípettupípur úr plasti eru notaðir til að rannsaka vírusinn og glerpípetturnar, sem einu sinni voru fyrirferðarmiklu, eru sléttar og sjálfvirkar. Alls eru 10 plastpípettuoddar notaðir til að framkvæma eitt COVID-19 próf eins og er og flestir spíssarnir sem eru notaðir nú eru með síu sem á að loka fyrir 100% úðabrúsa og koma í veg fyrir krossmengun við sýnatöku. En hversu mikið eru þessar verulega dýrari og umhverfislega kostnaðarsamar ráðleggingar raunverulega til hagsbóta fyrir rannsóknarstofur um allt land? Ættu rannsóknarstofur að ákveða að sleppa síunni?
Það fer eftir tilrauninni eða prófuninni fyrir hendi, rannsóknarstofur og rannsóknarmiðstöðvar munu velja að nota annað hvort ósíuðar eða síaðar pípettuoddar. Flestar rannsóknarstofur nota síaðar ábendingar vegna þess að þær telja að síurnar muni koma í veg fyrir að allir úðabrúsar mengi sýnið. Almennt er litið á síur sem hagkvæma leið til að útrýma algjörlega leifum mengunarefna úr sýni, en því miður er það ekki raunin. Pípettupípusíur úr pólýetýleni koma ekki í veg fyrir mengun, heldur hægja aðeins á útbreiðslu mengunarefna.
Í nýlegri Biotix grein segir, „[orðið] hindrun er svolítið rangnefni fyrir sum þessara ráðlegginga. Aðeins ákveðnar háþróaðar ábendingar veita sanna þéttingarhindrun. Flestar síur hægja aðeins á því að vökvinn fari inn í pípettuhólkinn.“ Óháðar rannsóknir hafa verið gerðar þar sem skoðaðar eru valkostir við oddsíur og virkni þeirra samanborið við odd án síu. Grein sem birt var í Journal of Applied Microbiology, London (1999) rannsakaði virkni pólýetýlen síuodda þegar þeim er stungið inn í endann á keiluopi pípettunnar samanborið við ósíaðar odda. Af 2620 prófunum sýndu 20% sýna flutningsmengun á pípettanefinu þegar engin sía var notuð og 14% sýna voru krossmenguð þegar pólýetýlen (PE) síuodd var notaður (Mynd 2). Rannsóknin leiddi einnig í ljós að þegar geislavirkur vökvi eða plasmíð DNA var pípettaður með því að nota enga síu, varð mengun á pípettunartunnu innan 100 pípettana. Þetta sýnir að þó að síuðu oddarnir minnki magn krossmengunar frá einum pípettuodda til annars, þá stöðva síurnar ekki mengun alveg.
Birtingartími: 24. ágúst 2020