آینده محل کار علمی

آزمایشگاه بسیار بیشتر از یک ساختمان پر از ابزار علمی است. این مکانی است که در آن ذهن ها برای نوآوری، کشف و ارائه راه حل هایی برای مسائل مبرم گرد هم می آیند، همانطور که در سراسر همه گیری COVID-19 نشان داده شده است. بنابراین، طراحی یک آزمایشگاه به عنوان یک محل کار جامع که نیازهای روزانه دانشمندان را پشتیبانی می کند، به همان اندازه مهم است که طراحی آزمایشگاهی با زیرساخت هایی برای پشتیبانی از فناوری پیشرفته. Marilee Lloyd، معمار ارشد آزمایشگاه در HED، اخیراً برای مصاحبه با Labcompare در مورد آنچه که او محل کار جدید علمی می نامد، یک چارچوب طراحی آزمایشگاهی که بر تقویت همکاری و ایجاد فضایی متمرکز است که دانشمندان در آن دوست دارند کار کنند، صحبت کند.

محل کار علمی مشارکتی است

نوآوری علمی بزرگ بدون همکاری افراد و گروه‌های زیادی برای رسیدن به یک هدف مشترک تقریباً غیرممکن خواهد بود و هر کدام ایده‌ها، تخصص و منابع خود را روی میز می‌آورند. با این حال، فضاهای آزمایشگاهی اختصاصی اغلب به عنوان ایزوله و جدا از بقیه یک مرکز در نظر گرفته می‌شوند، تا حدی به دلیل نیاز به آزمایش‌های بسیار حساس. در حالی که بخش‌های آزمایشگاه ممکن است از نظر فیزیکی بسته باشند، این بدان معنا نیست که آنها باید از همکاری دور باشند، و فکر کردن به آزمایشگاه‌ها، دفاتر و دیگر فضاهای همکاری به‌عنوان بخش‌های یکپارچه‌ای از یک کل می‌تواند تا حد زیادی به سمت آن پیش برود. باز کردن ارتباطات و به اشتراک گذاری ایده یک مثال ساده از اینکه چگونه این مفهوم می تواند در طراحی آزمایشگاه پیاده سازی شود، ادغام اتصالات شیشه ای بین آزمایشگاه و فضاهای کاری است که دید و مطابقت بیشتری را بین دو منطقه به ارمغان می آورد.

ما به مواردی مانند اجازه دادن فضا برای همکاری فکر می‌کنیم، حتی اگر در فضای آزمایشگاه باشد، فضای کوچکی را فراهم کنیم که اجازه می‌دهد مقداری تخته سفید یا یک تکه شیشه بین فضای کار و فضای آزمایشگاه قابل نوشتن باشد و این توانایی برای هماهنگی و برقراری ارتباط وجود داشته باشد. لوید گفت.

علاوه بر وارد کردن عناصر مشارکتی به داخل و بین فضای آزمایشگاهی، تقویت هماهنگی تیمی همچنین متکی به قرار دادن فضاهای همکاری در مرکز است که در آن به راحتی برای همه قابل دسترسی باشد، و گروه‌بندی فضاهای کاری به گونه‌ای که فرصت‌های فراوانی را برای تعامل همکاران فراهم کند. بخشی از این شامل تجزیه و تحلیل داده ها در مورد ارتباطات کارکنان در سازمان است.

لوید توضیح داد: "[این] دانستن اینکه چه کسانی در بخش های تحقیقاتی باید در کنار یکدیگر باشند، به طوری که اطلاعات و گردش کار بهینه شود." چندین سال پیش برای نقشه‌برداری شبکه‌های اجتماعی تلاش زیادی وجود داشت، و آن درک اینکه چه کسی در یک شرکت خاص به چه کسی متصل است و به اطلاعات نیاز دارد. و بنابراین شما شروع به ایجاد ارتباط بین نحوه تعامل این افراد، تعداد تعاملات آنها در هفته، در ماه و در سال می کنید. شما تصور می کنید که چه بخش یا گروه تحقیقاتی باید در کنار چه کسانی باشد تا کارایی را به حداکثر برسانند."

یک نمونه از نحوه اجرای این چارچوب توسط HED در مرکز علوم زیستی یکپارچه در دانشگاه ایالتی وین است، جایی که حدود 20 درصد از فضای خالص مرکز شامل فضاهای همکاری، کنفرانس و سالن است.1 این پروژه بر تعامل بین رشته ای با یک فضای ارتباطی متمرکز تأکید داشت. ، فضاهای کار گروه بندی شده بر اساس "موضوع" و استفاده از دیوارهای شیشه ای برای افزایش ارتباطات بصری بین بخش ها.2 مثال دیگر مرکز نوآوری شیمیایی Wacker و مرکز منطقه ای است که در آن از شیشه شفاف و صفحات بزرگ به هم پیوسته برای هر دو فضای اداری و آزمایشگاهی استفاده می شود. "طراحی برونگرا" را ترویج کنید که انعطاف پذیری و فرصتی برای همکاری ارائه می دهد.

محل کار علمی انعطاف پذیر است

علم پویا است و نیازهای آزمایشگاه‌ها با روش‌های بهبودیافته، فناوری‌های جدید و رشد در سازمان‌ها همواره در حال تغییر است. انعطاف پذیری برای ادغام تغییرات درازمدت و روزانه یک کیفیت مهم در طراحی آزمایشگاه و جزء کلیدی محل کار علمی مدرن است.

هنگام برنامه‌ریزی برای رشد، آزمایشگاه‌ها نه تنها باید متراژ مربع مورد نیاز برای افزودن قطعات جدید تجهیزات را در نظر بگیرند، بلکه باید همچنین بهینه‌سازی گردش کار و مسیرها را نیز در نظر بگیرند تا نصب‌های جدید باعث اختلال نشوند. گنجاندن قطعات متحرک، قابل تنظیم و مدولار بیشتر نیز به راحتی می‌افزاید و اجازه می‌دهد پروژه‌ها و عناصر جدید راحت‌تر ترکیب شوند.

لوید می‌گوید: «سیستم‌های انعطاف‌پذیر و سازگار استفاده می‌شوند تا بتوانند تا حدی محیط خود را مطابق با نیازهای خود تغییر دهند. آنها می توانند ارتفاع میز کار را تغییر دهند. ما اغلب از کابینت های متحرک استفاده می کنیم، بنابراین آنها می توانند کابینت را به گونه ای که می خواهند حرکت دهند. آنها می توانند ارتفاع قفسه ها را برای قرار دادن یک قطعه جدید از تجهیزات تنظیم کنند.

محل کار علمی مکانی لذت بخش برای کار است

عنصر انسانی طراحی آزمایشگاه را نباید نادیده گرفت و محل کار علمی را می توان به عنوان یک تجربه در نظر گرفت تا یک مکان یا ساختمان. محیطی که دانشمندان ساعت‌ها در آن کار می‌کنند، می‌تواند تأثیر زیادی بر رفاه و بهره‌وری آنها داشته باشد. در صورت امکان، عناصری مانند نور روز و مناظر می توانند محیط کار سالم تر و دلپذیرتری را ایجاد کنند.

ما به چیزهایی مانند عناصر بیوفیلیک بسیار مراقب هستیم تا مطمئن شویم که ارتباطی وجود دارد، اگر اصلا بتوانیم آن را مدیریت کنیم، با فضای باز، به طوری که کسی بتواند ببیند، حتی اگر در آزمایشگاه باشد، درختان را ببیند، ببیند. آسمان، گفت: لوید. این یکی از آن چیزهای بسیار مهمی است که اغلب، در محیط های علمی، لزوماً به آن فکر نمی کنید.»

یکی دیگر از مواردی که باید مورد توجه قرار گیرد، امکانات رفاهی است، مانند مناطقی برای غذا خوردن، ورزش کردن و دوش گرفتن در زمان استراحت. بهبود کیفیت تجربه در محل کار تنها به راحتی و زمان استراحت محدود نمی شود - جنبه هایی که به کارکنان کمک می کند کار خود را بهتر انجام دهند نیز می توانند در طراحی آزمایشگاه در نظر گرفته شوند. علاوه بر همکاری و انعطاف‌پذیری، اتصال دیجیتال و قابلیت‌های دسترسی از راه دور می‌توانند از فعالیت‌هایی از تجزیه و تحلیل داده‌ها گرفته تا نظارت بر حیوانات و ارتباطات با اعضای تیم پشتیبانی کنند. گفت و گو با کارکنان در مورد آنچه که آنها برای بهبود تجربه روزانه خود نیاز دارند می تواند به ایجاد یک محل کار جامع که واقعاً از کارگران خود حمایت می کند کمک کند.

«این یک گفتگو در مورد آنچه برای آنها حیاتی است است. مسیر بحرانی آنها چیست؟ آنها بیشترین زمان را صرف چه کاری می کنند؟ چه چیزهایی آنها را ناامید می کند؟» گفت لوید.