آیا نکات پیپت فیلتر شده واقعا از آلودگی متقاطع و آئروسل ها جلوگیری می کند؟

در آزمایشگاه، تصمیمات سختی به طور منظم برای تعیین بهترین روش انجام آزمایش‌ها و آزمایش‌های حیاتی گرفته می‌شود. با گذشت زمان، نوک پیپت ها با آزمایشگاه های سراسر جهان سازگار شده اند و ابزارهایی را فراهم می کنند تا تکنسین ها و دانشمندان توانایی انجام تحقیقات مهم را داشته باشند. این امر به ویژه هنگامی که COVID-19 همچنان در سراسر ایالات متحده گسترش می یابد صادق است. اپیدمیولوژیست ها و ویروس شناسان به طور شبانه روزی در حال کار برای یافتن درمانی برای این ویروس هستند. نوک پیپت های فیلتر شده از پلاستیک برای مطالعه ویروس استفاده می شود و پیپت های شیشه ای که زمانی حجیم بودند اکنون براق و خودکار هستند. در حال حاضر از 10 نوک پیپت پلاستیکی برای انجام یک آزمایش کووید-19 استفاده می‌شود و اکثر نوک‌هایی که اکنون استفاده می‌شوند دارای فیلتری هستند که قرار است 100 درصد ذرات معلق در هوا را مسدود کند و از آلودگی متقابل هنگام نمونه‌برداری جلوگیری کند. اما این نکات بسیار گران‌تر و پرهزینه‌تر از نظر زیست‌محیطی واقعاً چقدر به نفع آزمایشگاه‌های سراسر کشور است؟ آیا آزمایشگاه ها باید تصمیم بگیرند که فیلتر را حذف کنند؟

بسته به آزمایش یا آزمایش در دست، آزمایشگاه ها و مراکز تحقیقاتی از نوک پیپت های بدون فیلتر یا فیلتر شده استفاده می کنند. اکثر آزمایشگاه‌ها از نکات فیلتر شده استفاده می‌کنند زیرا معتقدند فیلترها از آلوده کردن نمونه‌ها به همه آئروسل‌ها جلوگیری می‌کنند. فیلترها معمولاً به عنوان روشی مقرون به صرفه برای از بین بردن کامل آثار آلاینده از نمونه دیده می شوند، اما متأسفانه اینطور نیست. فیلترهای نوک پیپت پلی اتیلن از آلودگی جلوگیری نمی کنند، بلکه فقط سرعت انتشار آلاینده ها را کاهش می دهند.

در مقاله اخیر Biotix آمده است: «[کلمه] مانع برای برخی از این نکات کمی اشتباه است. فقط برخی از نکات سطح بالا یک مانع آب بندی واقعی ایجاد می کنند. اکثر فیلترها فقط مانع از ورود مایع به لوله پیپت می شوند. مطالعات مستقلی برای یافتن گزینه‌های جایگزین برای فیلترهای نوک و اثربخشی آنها در مقایسه با نوک‌های غیر فیلتر انجام شده است. مقاله ای که در مجله میکروبیولوژی کاربردی لندن (1999) منتشر شد، اثربخشی نوک فیلتر پلی اتیلن را هنگام قرار دادن در انتهای دهانه مخروطی نوک پیپت در مقایسه با نوک های غیر فیلتر شده مورد مطالعه قرار داد. از 2620 آزمایش، 20٪ از نمونه ها آلودگی حمل بر روی دماغه پیپتور را در صورت عدم استفاده از فیلتر نشان دادند، و 14٪ از نمونه ها با استفاده از نوک فیلتر پلی اتیلن (PE) آلوده شدند (شکل 2). این مطالعه همچنین نشان داد که هنگامی که یک مایع رادیواکتیو یا DNA پلاسمید با استفاده از هیچ فیلتری پیپت می‌شود، آلودگی لوله پیپتور در 100 پیپتینگ رخ می‌دهد. این نشان می دهد که اگرچه نوک های فیلتر شده میزان آلودگی متقاطع را از یک نوک پیپت به نوک دیگر کاهش می دهند، فیلترها آلودگی را به طور کامل متوقف نمی کنند.