Toepassings van gebruik
Sedert die uitvinding van die reagensplaat in 1951, het dit in baie toepassings noodsaaklik geword; insluitend kliniese diagnostiek, molekulêre biologie en selbiologie, sowel as in voedselanalise en farmaseutiese middels. Die belangrikheid van die reagensplaat moet nie onderskat word nie, aangesien onlangse wetenskaplike toepassings wat 'n hoë deurset-sifting behels, blykbaar onmoontlik sou wees.
Hierdie plate word gebruik in 'n wye verskeidenheid toepassings in gesondheidsorg, akademie, farmaseutiese produkte en forensika, en is gebou met behulp van plastiek met een gebruik. Dit beteken dat hulle, sodra dit gebruik is, opgerig en na stortingsterreine gestuur word of deur verbranding van die hand gesit word - dikwels sonder energieherstel. Hierdie plate wanneer dit na afval gestuur word, dra by tot die geskatte 5,5 miljoen ton laboratoriumplastiekafval wat elke jaar gegenereer word. Aangesien plastiekbesoedeling 'n wêreldwye probleem van toenemende kommer word, laat dit die vraag laat ontstaan - kan dit op 'n meer omgewingsvriendelike manier van die reagensplate van die hand gesit word?
Ons bespreek of ons reagensplate kan hergebruik en herwin en sommige van die gepaardgaande kwessies kan ondersoek.
Waarvan is reagensplate gemaak?
Reagensplate word vervaardig uit die herwinbare termoplastiese, polipropileen. Polipropileen is goed geskik as 'n laboratoriumplastiek vanweë die eienskappe daarvan - 'n bekostigbare, liggewig, duursame, materiaal met 'n veelsydige temperatuurbereik. Dit is ook steriel, robuust en maklik vormbaar, en is in teorie maklik om weg te doen. Dit kan ook gemaak word van polistireen en ander wesenlike.
Polipropileen en ander plastiek, insluitend polistireen wat geskep is as 'n manier om die natuurlike wêreld uit uitputting en te veel uitbreiding te bewaar, veroorsaak nou baie omgewingsprobleme. Hierdie artikel fokus op plate wat van polipropyleen vervaardig word.
Wegdoen van reagensplate
Reagentplate van die meerderheid van die UK se private en openbare laboratoriums word op een van die twee maniere van die hand gesit. Hulle is óf 'in' in 'opgepak' en na stortingsterreine gestuur, of hulle word verbrand. Albei hierdie metodes is nadelig vir die omgewing.
Stortingsterrein
Sodra dit op 'n stortingsterrein begrawe is, neem plastiekprodukte tussen 20 en 30 jaar om natuurlik te bio -afbreek. Gedurende hierdie tyd kan die bymiddels wat in die produksie gebruik word, wat gifstowwe bevat, soos lood en kadmium, geleidelik deur die grond pikoleer en in grondwater versprei. Dit kan uiters skadelike gevolge hê vir verskeie bio-stelsels. Om reagensplate uit die grond te hou, is 'n prioriteit.
Verbreding
Verbrandingsmiddels verbrand afval, wat as dit op 'n massiewe skaal gedoen word, bruikbare energie kan produseer. Wanneer verbranding gebruik word as die metode om reagensplate te vernietig, ontstaan die volgende kwessies:
● As reagensplate verbrand word, kan dit dioxiene en vinielchloried ontlaai. Albei word geassosieer met skadelike gevolge vir mense. Dioksiene is baie giftig en kan kanker, voortplantings- en ontwikkelingsprobleme veroorsaak, die immuunstelsel skade berokken en kan dit inmeng met hormone [5]. Vinielchloried verhoog die risiko van 'n seldsame vorm van lewerkanker (hepatiese angiosarkoom), sowel as brein- en longkanker, limfoom en leukemie.
● Gevaarlike as kan beide korttermyneffekte (soos naarheid en braking) tot langtermyneffekte (soos nierskade en kanker) veroorsaak.
● Kweekhuisgasvrystellings van verbrandingsgroepe en ander bronne soos diesel- en petrolvoertuie dra by tot respiratoriese siekte.
● Westerse lande stuur dikwels afval na ontwikkelende lande vir verbranding, wat in sommige gevalle by onwettige fasiliteite is, waar die giftige dampe vinnig 'n gesondheidsgevaar vir inwoners word, wat lei tot alles van veluitslag tot kanker.
● Volgens die beleid van die Departement van Omgewingsake, moet die beskikking deur verbranding die laaste uitweg wees
Die omvang van die probleem
Die NHS alleen skep jaarliks 133.000 ton plastiek, en slegs 5% daarvan kan herwinbaar wees. Sommige van hierdie afval kan aan die reagensplaat toegeskryf word. Aangesien die NHS aangekondig het dat dit vir 'n groener NHS [2] is, is hy daartoe verbind om innoverende tegnologie bekend te stel om sy koolstofvoetspoor te verlaag deur, waar moontlik, van besteebare na herbruikbare toerusting oor te skakel. Herwinning of hergebruik van polipropileenreagensplate is albei opsies om plate op 'n meer omgewingsvriendelike manier weg te doen.
Hergebruik reagensplate
96 put plateKan in teorie hergebruik word, maar daar is 'n aantal faktore wat beteken dat dit dikwels nie lewensvatbaar is nie. Dit is:
● Dit is baie tydrowend om dit weer te was vir gebruik
● Daar is 'n koste verbonde om dit skoon te maak, veral met die oplosmiddels
● As kleurstowwe gebruik is, kan die organiese oplosmiddels wat benodig word om die kleurstowwe te verwyder, die plaat oplos
● Alle oplosmiddels en skoonmaakmiddels wat in die skoonmaakproses gebruik word, moet volledig verwyder word
● Die plaat moet onmiddellik na gebruik gewas word
Om 'n plaat moontlik te maak om te hergebruik, moet die plate na die skoonmaakproses nie van die oorspronklike produk onderskei word nie. Daar is ook ander komplikasies wat u moet oorweeg, soos dat die plate behandel is om proteïenbinding te verbeter, die wasprosedure kan ook die bindende eienskappe verander. Die plaat sou nie meer dieselfde wees as die oorspronklike nie.
As u laboratorium wil hergebruikreagensplate, outomatiese plaatwassers soos hierdie kan 'n lewensvatbare opsie wees.
Herwinningsreagensplate
Daar is vyf stappe betrokke by die herwinning van plate. Die eerste drie stappe is dieselfde as om ander materiale te herwin, maar die laaste twee is van kritieke belang.
● Versameling
● Sorteer
● Skoonmaak
● Herverwerking deur te smelt - Die versamelde polipropileen word in 'n ekstruder gevoer en gesmelt by 2400 ° F (2400 ° C) en gepil
● Die vervaardiging van nuwe produkte van herwinde pp
Uitdagings en geleenthede in die herwinning van reagensplate
Herwinningsreagensplate verg baie minder energie as om nuwe produkte uit fossielbrandstowwe te skep [4], wat dit belowende keuse maak. Daar is egter 'n aantal struikelblokke wat in ag geneem moet word.
Polipropileen is swak herwin
Alhoewel polipropileen herwin kan word, was dit tot onlangs een van die minste herwinde produkte wêreldwyd (in die VSA word dit gedink om herwin te word teen 'n tempo onder 1 persent vir herstel na die verbruiker). Daar is twee belangrike redes hiervoor:
● Skeiding - daar is 12 verskillende soorte plastiek en dit is baie moeilik om die verskil tussen verskillende soorte te sien, wat dit moeilik maak om dit te skei en te herwin. Alhoewel nuwe kamerategnologie ontwikkel is deur VestForbrænding, Dansk AffaldsMinimering AP's en Plastix wat die verskil tussen die plastiek kan sien, word dit nie gereeld gebruik nie, sodat plastiek met die hand gesorteer moet word by die bron of deur onakkurate naby-infrarooi tegnologie.
● Eiendomsveranderings - Die polimeer verloor sy krag en buigsaamheid deur opeenvolgende herwinningsepisodes. Die bindings tussen die waterstof en koolstof in die verbinding word swakker, wat die kwaliteit van die materiaal beïnvloed.
Daar is egter 'n mate van oorsaak vir optimisme. Proctor & Gamble, in vennootskap met Purecycle Technologies, is besig om 'n PP-herwinningsaanleg in Lawrence County, Ohio, te bou wat herwinde polipropyleen met 'n 'maagdelike' kwaliteit sal skep.
Laboratoriumplastiek word uitgesluit van herwinningskemas
Alhoewel laboratoriumplate gewoonlik van 'n herwinbare materiaal gemaak word, is dit 'n algemene wanopvatting dat alle laboratoriummateriaal besoedel is. Hierdie aanname beteken dat reagensplate, soos alle plastiek in gesondheidsorg en laboratoriums regoor die wêreld, outomaties uitgesluit is van herwinningskemas, selfs waar sommige nie besmet is nie. Sommige onderwys op hierdie gebied kan nuttig wees om dit te bekamp.
Daarbenewens word nuwe oplossings aangebied deur die ondernemings wat laboratoriumware en universiteite vervaardig, wat herwinningsprogramme opstel.
Die termiese kompaksiegroep het oplossings ontwikkel wat hospitale en onafhanklike laboratoriums in staat stel om plastiek op die terrein te herwin. Hulle kan plastiek by die bron skei en die polipropileen omskep in soliede brikette wat vir herwinning gestuur kan word.
Universiteite het interne ontsmettingsmetodes ontwikkel en met polipropileenherwinningsaanlegte onderhandel om die ontsmette plastiek te versamel. Die gebruikte plastiek word dan in 'n masjien gepil en gebruik vir 'n verskeidenheid ander produkte.
Samevattend
Reagensplateis 'n every -laboratorium wat verbruikbaar bydra tot die geskatte 5,5 miljoen ton laboratoriumplastiekafval wat deur ongeveer 20 500 navorsingsinstellings wêreldwyd in 2014 gegenereer word, kom 133,000 ton van hierdie jaarlikse afval van die NHS en slegs 5% daarvan is herwinbaar.
Reagensplate wat verval het, wat histories uitgesluit is van herwinningskemas, dra by tot hierdie afval en die omgewingsskade wat veroorsaak word deur eenmalige plastiek.
Daar is uitdagings wat oorkom moet word in die herwinning van reagensplate en ander laboratoriumplastiekware, wat uiteindelik minder energie kan neem om te herwin in vergelyking met die skep van nuwe produkte.
Hergebruik of herwinning96 put plateis albei omgewingsvriendelike maniere om gebruikte en vervalde plate te hanteer. Daar is egter probleme wat verband hou met die herwinning van polipropileen en die aanvaarding van gebruikte plastiek uit navorsing en NHS -laboratoriums sowel as hergebruikplate.
Die pogings om die was en herwinning te verbeter, sowel as die herwinning en aanvaarding van laboratoriumafval, duur voort. Nuwe tegnologieë word ontwikkel en geïmplementeer in die hoop dat ons reagensplate op 'n meer omgewingsvriendelike manier kan wegdoen.
Daar is 'n paar hindernisse wat nog op hierdie gebied uitgedaag moet word, en verdere navorsing en opvoeding deur laboratoriums en nywerhede wat op hierdie gebied werk.
Postyd: Nov-23-2022